Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Ρόφημα ζεστής σοκολάτας


 Αν χθες τέτοια ώρα με ρωτούσατε τί σχέδια έχω για το πρωί του Σαββάτου, θα σας έλεγα μες τη χαρά ότι θα βολτάριζα στη Θεσσαλονίκη κάνοντας ψώνια, παρακολουθώντας στον Ιανό την παρουσίαση του βιβλίου της Λιλιπούπολης και τρώγοντας τρίγωνα Πανοράματος. Έλα όμως που τα όνειρά μου δεν έμελλε να πραγματοποιηθούν, μιας και χθες η Ρόδος ήταν στο στόχαστρο των καιρικών φαινομένων. Δε θα πω πολλά: η πτήση Α721 ακυρώθηκε, μαζί της ακυρώθηκαν όλα τα όμορφα σχέδια της παρέας, η συναυλία της Μαρινέλλας στο Μέγαρο Μουσικής (ακόμα ψάχνουμε να δούμε τί θα γίνει με τα εισιτήρια-please ας απαντήσει κάποιος στο τηλέφωνο), η ανακάλυψη νέων γεύσεων φαγητού, γλυκού και το αντάμωμα με αγαπητά πρόσωπα. 
Αφού, λοιπόν, το Σάββατο μού προκύπτει απρογραμμάτιστο θεώρησα καλό να ασχοληθώ με το μπλόγκινγκ, το οποίο παραμέλησα το τελευταίο δεκαήμερο λόγω υποχρεώσεων. 
Αυτό που από χθες το πρωί λιγουρευόμουν ήταν ένα ρόφημα ζεστής σοκολάτας. Δεν είμαι καθόλου του καφέ, θα πιω κατ'εξαίρεση μια φορά το μήνα και αυτό για να καταφέρει να σταθεί όρθιο το βλέφαρό μου. Όμως, σε μία καλή ζεστή σοκολάτα δε μπορώ παρά να υποκύψω. Σε συνδυασμό μάλιστα με αυτό τον βρωμόκαιρο που όχι μόνο θάλασσα αλλά ούτε για περπάτημα δε μας επιτρέπει να βγούμε, το άρωμα και η γεύση της σοκολάτας δημιουργούν την πιο ζεστή χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα. Πάρτε φλυτζάνι, κουβερτούλα, το αγαπημένο σας βιβλίο, βάλτε ωραία μουσική και απολαύστε τη στιγμή και τη γουλιά...

Ρόφημα ζεστής σοκολάτας

200 γρ. σοκολάτα τεμαχισμένη 
400 γρ. γάλα
200 γρ. νερό
150 γρ. κρέμα γάλακτος
20 γρ. κακάο κοσκινισμένο
20 γρ. ζάχαρη
1 φρέσκια βανίλια (σκίστε την κατά μήκος και βγάλτε τα σποράκια)
1/4 κουταλάκι κανέλλα


Βάλτε σε μία κατσαρόλα το γάλα, το νερό, την κρέμα γάλακτος, τη ζάχαρη, τη βανίλια και την κανέλλα. Σε μέτρια φωτιά αφήστε τα να ζεσταθούν, να μη βράσουν όμως. Όταν το μείγμα έχει ζεσταθεί αρκετά ρίξτε το κακάο και ανακατέψτε με ένα σύρμα μέχρι να διαλυθεί καλά. Προσθέστε και τη σοκολάτα. Εμένα μου αρέσουν τα πικρά σοκολατοειδή, γι' αυτό έβαλα σοκολάτα με 75% κακάο. Σβήστε το μάτι και ανακατέψτε μέχρι να διαλυθεί η σοκολάτα. Αν δείτε ότι δε διαλύεται απόλυτα βάλτε μέσα το μίνι πίμερ που κάνει θαύματα. 
Πιείτε τη ζεστή, όχι όμως καυτή. Προκειμένου να απελευθερωθούν καλύτερα τα αρώματα από την κανέλλα και τη βανίλια, δείξτε εγκράτεια και περιμένετε 1-2 ώρες. Το μόνο που θα πρέπει να κάνετε είναι να βάλετε τη σοκολάτα να ξαναζεσταθεί ελαφρά σε χαμηλή φωτιά. Γίνοται περίπου 6 φλιτζάνια. Βεβαίως, αν δεν καταναλωθεί την ίδια μέρα, κρύψτε τη σε βάζο στο ψυγείο και ζεστάνετέ τη την επόμενη.


Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Μπριος γεμιστό με πουρέ κάστανο


Τη Θεσσαλονίκη άρχισα να την ανακαλύπτω ουσιαστικά εδώ και δύο χρόνια, μιας και ο Eleutheros Skopeutis έγινε φοιτητής εκεί στο βορρά. Τα γλυκά, όμως αυτής της πόλης τα είχα κατατάξει προ πολλού ψηλά στη λίστα των αγαπημένων μου, αφού όλο και κάποιος πηγαινοερχόταν στη συμπρωτεύουσα. Το τσουρέκι, δε του Τερκενλή ήταν το αποκορύφωμα της απόλαυσης και πάντα με έκανε να απορώ πώς το γεμίζουν. Αν και για τον περισσότερο κόσμο το πιο ωραίο από τα τσουρέκια του είναι το γεμιστό με κάστανο, εγώ πάντα προτιμώ τη μαύρη σοκολάτα. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που είχαν πάει η μαμά και η αδερφή μου (ως φοιτήτρια τότε) στη Θεσσαλονίκη, φιλοξενούμενες από μία φίλη θεσσαλονικιά, η οποία αφού τις τραπέζωσε τους έβγαλε για γλυκό «ένα τσουρέκι αφράτο και μυρωδάτο με σοκολάτα μέσα και έξω…Άννα, ήταν φοβερό…η αδερφή σου έφαγε τρία τεράστια κομμάτια». Τάδε έφη η μαμά κατά την περιγραφή και εγώ ξεροστάλιαζα δημιουργώντας εικόνες και γεύσεις στο μυαλό μου…

Τώρα που μεγάλωσα και μπορώ να ασχολούμαι στην κουζίνα χωρίς την επίβλεψη της μητρός, έβαλα μπροστά το σχέδιο ‘Τσουρέκι Τερκενλή’. Διάβασα από δω και από κει και κατέληξα σε αυτό το μπριος, το οποίο παράλλαξα προκειμένου να το αρωματίσω περισσότερο. Εννοείται ότι την πρώτη φορά που το έφτιαξα το έκανα φουλ στη σοκολάτα, σήμερα όμως είπα να κινηθώ σε πιο απαλές γεύσεις, γι’ αυτό και αξιοποίησα ένα από τα κουτάκια πουρέ κάστανο που είχα φέρει μαζί μου από το Παρίσι. Εσείς μην πάτε στην πόλη του φωτός για να το αγοράσετε, απλά αναζητήστε το σε ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ. Ειδικά τώρα τις γιορτές το είχανε πρώτη μούρη στα ράφια.


Μπριος γεμιστό με πουρέ κάστανο

Για τη ζύμη

25 γρ. φρέσκια μαγιά
200 γρ. γάλα χλιαρό
2 αβγά + 1 κρόκο
80 γρ. ζάχαρη
2 βανίλιες
550 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
Μία πρέζα αλάτι
160 βούτυρο λιωμένο
7-8 σποράκια μαχλέπι (σε σκόνη)
4 μικρά κομματάκια μαστίχα (σε σκόνη)

Για τη γέμιση κάστανο

250 γρ. πουρέ κάστανο
70 γρ. βούτυρο μαλακωμένο
40 γρ. ζάχαρη

Για την επικάλυψη

250 γρ. λευκή σοκολάτα
50 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα


Το ζυμάρι, επειδή περιέχει μαγιά μπορείτε να το φτιάξετε από την προηγούμενη και να το αφήσετε στο ψυγείο σκεπασμένο με μεμβράνη όλη τη νύχτα. Την άλλη μέρα αφήστε το σε θερμοκρασία περιβάλλοντος για περίπου 20 λεπτά πριν το ανοίξετε.

Ζύμη έτοιμη για άνοιγμα
Βάλτε στο μπολ του μίξερ τη μαγιά και διαλύστε τη με το γάλα. Αφήστε το για 5 λεπτά. Ρίξτε μέσα τα αβγά, τη ζάχαρη, τα μυρωδικά και τις βανίλιες. Χτυπήστε τα ελαφρά με την κουκουνάρα μέχρι να ομογενοποιηθούν. Αρχίστε να προσθέτετε σιγά σιγά το αλεύρι, και το αλάτι. Αφήστε στην άκρη 50 περίπου γραμμάρια αλεύρι για το τέλος. Όταν σκληρύνει το μίγμα αλλάξτε το εργαλείο του μίξερ με το γάντζο. Αφού έχετε βάλει το αλεύρι (εκτός από τα 50 γρ) προσθέστε αργά αργά το βούτυρο αφήνοντας χρόνο στο μίγμα για να το απορροφήσει. Με το βούτυρο η ζύμη μαλακώνει. Όταν έχει «πιει» όλο το βούτυρο προσθέστε και το υπόλοιπο αλεύρι. Ίσως να χρειαστεί να βάλετε κι άλλο. Το τελικό σας ζυμάρι θα πρέπει να είναι μαλακό μεν, αλλά να μην κολλά στα χέρια. Προσθέτετε αλεύρι με φειδώ, μέχρι να δείτε ότι η ζύμη ξεκολλά από τον πάτο του μίξερ. Αφήστε το ζυμάρι να χτυπηθεί για δέκα λεπτά.

Καλύψτε τον κάδο με μεμβράνη (να μην ακουμπά τη ζύμη) και αφήστε την για είκοσι λεπτά να ξεκουραστεί. Μετά βάλτε τη στο ψυγείο. Αν πάλι δε θέλετε να το κάνετε αυτό, αφήστε τη να φουσκώσει κανονικά για μιάμιση ώρα περίπου. Ωστόσο, αφήνοντάς τη ζύμη στο ψυγείο φουσκώνει καλύτερα και αποκτά περισσότερο άρωμα από τα μυρωδικά.

Αφού φουσκώσει η ζύμη κόψτε τη στη μέση. Αφήστε το ένα κομμάτι καλυμμένο με πετσέτα για να μη στεγνώσει και ανοίξτε το άλλο με τη βοήθεια ενός πλάστη σε αλευρωμένη επιφάνεια.



Σχηματίστε ένα ορθογώνιο περίπου 25x35. Πασπαλίστε με τη μισή ζάχαρη, κόψτε μικρά κομματάκια βουτύρου και απλώστε τα αραιά σε όλη την επιφάνεια και με ένα κουταλάκι βάλτε δίπλα ή πάνω από κάθε κομματάκι βουτύρου λίγο πουρέ κάστανο. Φροντίστε, όμως, να έχετε αφήσει κενό το γύρω γύρω του ζυμαριού, για να το αλείψετε με λίγο γάλα και να κολλήσει στο τύλιγμα.


Ρολάρετε απαλά τη ζύμη. Κουνώντας τις δύο άκρες σαν κορδόνι βοηθήστε τη να μακρύνει.

Στρίψτε τις δύο άκρες προς αντίθετη κατεύθυνση σε σχήμα 8. Πλέξτε μεταξύ τους τις άκρες της ζύμης και βάλτε τη σε μία φόρμα που έχετε ντύσει με αντικολλητικό χαρτί.
Κάντε την ίδια διαδικασία και για το δεύτερο ζυμάρι.

Αφήστε τα να φουσκώσουν για περίπου 1 ώρα. Θα πρέπει να διπλασιαστούν σε όγκο. Καλό είναι να έχει λίγη ζέστη στο χώρο. Αλείψτε τα με λίγο γάλα και ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς για περίπου μισή ώρα, μέχρι να πάρουν ένα ωραίο χρώμα. Το θέμα του φούρνου είναι σχετικό αφού, κάποιοι φούρνοι είναι πιο δυνατοί από άλλους. Οπότε ίσως το μπριος να είναι έτοιμο για ξεφούρνισμα νωρίτερα από το μισάωρο. Αφήστε τα να κρυώσουν σε σχάρα.


Λιώστε σε χαμηλή θερμοκρασία τη λευκή σοκολάτα, αφήστε τη να πέσει λίγο η θερμοκρασία της και καλύψτε με αυτή τα μπριός. Για εφέ, λιώστε και τη μαύρη σοκολάτα και κάντε ακαθόριστες γραμμές πάνω από τη λευκή.
 

Είναι σκέτη Κ ό λ α σ η!


Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Κρακεράκια με ροκφόρ και μαρμελάδα σύκο

 
Μέσα στις γιορτές, έχοντας περισσότερο ελεύθερο χρόνο επιδόθηκα σε κουζινικές ανακαλύψεις, οι οποίες καταγράφηκαν και φωτογραφήθηκαν προκειμένου να ανεβούν τα σκαλιά του διαδικτύου προσεχώς. Το ορεκτικό που παρουσιάζω σήμερα το έχω φτιάξει ήδη δύο φορές, τη μία με βάση μπαγκέτας και τη δεύτερη με κρακεράκι. Είναι και τα δύο πολύ ταιριαστά, με το κρακεράκι να προσδίδει στο στόμα το κριτσανιστό στοιχείο.
Η διαδικασία είναι πανεύκολη, αν και εξαιρώ τη διαδικασία παρασκευής της σπιτικής μαρμελάδας σύκο, που φτιάχνει η μαμά όταν τα σύκα είναι στα φόρτε τους.
Δε δίνω αναλογίες στη συνταγή αυτή, φτιάξτε όσα χρειάζεστε υπολογίζοντας ένα μικρό κομμάτι ροκφόρ στο κάθε κρακεράκι και μισό κουταλάκι μαρμελάδα. Αν δεν έχετε μαρμελάδα σύκο, προτείνω να την αντικαταστήσετε με βερίκοκο ή με μαρμελάδα εσπεριδοειδών.

Κρακεράκια με ροκφόρ και μαρμελάδα σύκο

Ένα πακέτο κρακεράκια ή μία μπαγκέτα (κομμένη σε λεπτές φέτες)
Ένα κομμάτι ροκφόρ ή μπλε τυρί
Φύλλα φρέσκιας ρόκας
Μαρμελάδα σύκο (κατά προτίμηση)
Πιπέρι (προτιμώ λευκό ή πράσινο)

Πάρτε το κρακεράκι σας και βάλτε του από πάνω ένα όμορφο φύλλο ρόκας. Αν προτιμάτε τη μπαγκέτα καλό είναι να αλείψετε το ψωμάκι με λίγο ελαιόλαδο.
Προσθέστε ένα κομμάτι ροκφόρ (εγώ το προτιμώ τριμμένο με το χέρι) και στολίστε το με λίγη μαρμελάδα. Τρίψτε πιπεράκι και….έτοιμο! Λιτό, γευστικό και εντυπωσιακό!



Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Χοιρινό με Mango Chutney

 
Αν θέλετε να ξεφύγετε από τις γεύσεις της ελληνικής καθημερινότητας και εάν βαριέστε να ασχοληθείτε με την κουζίνα, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να αφιερώσετε δέκα (μπορεί και λιγότερο) λεπτά στην προετοιμασία αυτού του εδέσματος και να το ξεχάσετε για καμιά ώρα στο φούρνο.
      Η γεύση του είναι ιδιαίτερη, έντονη από μοσχομυριστά μπαχαρικά και ελαφρά γλυκίζουσα, λόγω του chutney. Εγώ το πρωτοδοκίμασα στο σπίτι της νονάς μου, στην Κύπρο, πριν από δέκα χρονάκια. Δεν ξέρω περισσότερα για την καταγωγή του, πάντως είναι από τα αγαπημένα μου φαγητά, αν και το κάνω σπάνια καθώς η οικογένεια και οι περισσότεροι φίλοι μου δεν είναι μαθημένοι στις διαφορετικές γεύσεις (πόσο διακριτικά αναφέρω το ότι είναι ταγμένοι στον μουσακά, τα γιουβαρλάκια και τα κοψίδια και με κράζουν όταν καινοτομώ στην κουζίνα). Εναλλακτικά αντικαταστήστε το χοιρινό με κοτόπουλο ή μοσχάρι, αλλά προσαρμόστε το χρόνο ψησίματος.
      Παντρέψτε το με ρύζι ατμού και θα με θυμηθείτε. Και αν διαβάζοντας τα υλικά σκεφτείτε ότι ξέχασα το λάδι, όχι δεν το ξέχασα. Δε βάζω σταγόνα. Όμως, αν θέλετε να λαδώσετε το εντεράκι σας, προσθέστε ελαιόλαδο κατά βούληση.

Χοιρινό με Mango Chutney

500 γρ. χοιρινό (κομμένο σε μπουκίτσες)
1 στραγγιστό γιαούρτι
2 κουταλάκια tandoori masala σε σκόνη
1 βαζάκι mango chutney (υπάρχει και καυτερό, προσέξτε το)
Λίγο αλάτι

Χτυπήστε στο μούλτι το γιαούρτι, το ταντούρι και το chutney.
Απλώστε το κρέας σε ένα σκεύος που να έχει καπάκι, κατά προτίμηση σε μία γάστρα και ρίξτε από πάνω το μίγμα. Ανακατέψτε καλά με τα χέρια σας, σκεπάστε με το καπάκι και αφήστε το να ψηθεί στους 200 βαθμούς για μία περίπου ώρα. 


Στα 40 με 45 λεπτά ανοίξτε και ανακατέψτε το κρέας και συνεχίστε το ψήσιμο. Όταν θα είναι έτοιμο θα έχει αρκετά ζουμάκια, που εμένα μου αρέσουν γιατί συνοδεύουν τέλεια το ρύζι. Αν δε σας αρέσει αυτό, τότε αφήστε το ξεσκέπαστο για περίπου δέκα λεπτά, μέχρι να φύγουν τα υγρά.



Sorry για το ανύπαρκτο food styling, αλλά δεν έπρεπε να στήσω κι άλλο τους συγχορωδούς μου…

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Σοκολατένια μπισκοτοκεκάκια


Μπισκοτοκεκάκι! Έψαχνα ώρα να βρω μία λέξη που να περιγράφει αυτή τη λιχουδιά, εν τέλει βαφτίστηκαν όπως τους αρμόζει. Πρόκειται για σοκολατένια μαλακά και ελαφρώς υγρά μπισκότα, γιορτινά σε εμφάνιση και εκρηκτικά σε γεύση. Με τη γεύση μπορείτε να παίξετε κάνοντας συνδυασμούς (πράγμα που θα κάνω την επόμενη φορά που θα τα φτάξω) όπως προσθέτοντας πορτοκάλι, βανίλια, κανέλα κτλ. Πλεονέκτημά τους; Το ότι δεν έχουν καθόλου κρόκους αβγών, παρά μόνο δύο ασπράδια, τα υλικά είναι πολύ κοινά και η διαδικασία απλή. Λίγο μας τα χαλά η αναμονή στο ψυγείο, αλλά ως προγραμματισμένος λαός που είμαστε δε θα έχουμε πρόβλημα. Σωστά;

Σοκολατένια Μπισκοτοκεκάκια

45 γρ. σοκολάτα με 75% κακάο ψιλοκομμένη
20 γρ. σπορέλαιο
1 κουταλάκι στιγμιαίο καφέ (μπορείτε να τον παραλείψετε ανάλογα με τη γεύση που θέλετε να δώσετε)
60 γρ. ζάχαρη
1 βανίλια
60 γρ. μέλι
2 ασπράδια αβγού
140 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις (κοσκινισμένο)
80 γρ. ζάχαρη άχνη (κοσκινισμένη)
30 γρ. κακάο (κοσκινισμένο)
1 1/4 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ
1 πρέζα αλάτι
ζάχαρη άχνη για πασπάλισμα 

Βάλτε τη σοκολάτα και το λάδι σε μπεν μαρί σε μέτρια φωτιά, ανακατεύοντας συνέχεια μέχρι να λιώσει η σοκολάτα.
Προσθέστε τον καφέ και συνεχίστε το ανακάτεμα εκτός φωτιάς, μέχρι να λιώσει ο καφές.
Αφήστε το μείγμα να κρυώσει λίγο και ρίξτε μέσα τη ζάχαρη, το μέλι και τη βανίλια.
Ανακατέψτε μέχρι να ομογενοποιηθούν.
Προσθέστε τα ασπράδια ανακατεύοντας ζωηρά.
Προσθέστε κουταλιά κουταλιά το αλεύρι, τη ζάχαρη άχνη, το κακάο, το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι (μπορείτε να τα έχετε όλα μαζί σε ένα μπολ). Όσο ανακατεύετε το μείγμα θα γίνεται όλο και πιο λείο.
Καλύψτε το με μία μεμβράνη και αφήστε το για τουλάχιστον δύο ώρες στο ψυγείο. Αν είστε του προγραμματισμού, κάντε το από την προηγούμενη μέρα και ξεχάστε το στο ψυγείο για όλο το βράδυ. Τα μπισκοτοκεκάκια θα γίνουν πιο αφράτα, μαλακά και καλοσχηματισμένα.  Επίσης, μπορείτε να καταψύξετε το μείγμα και να το χρησιμοποιήσετε όποτε θέλετε, με την προϋπόθεση να το αφήσετε να ξεπαγώσει για ένα βράδυ μέσα στο ψυγείο.


Όταν είστε έτοιμοι για ψήσιμο προθερμάνετε το φούρνο στους 180 βαθμούς.
Βάλτε σε δύο λαμαρίνες λαδόχαρτο και σε ένα βαθύ πιάτο βάλτε τη ζάχαρη άχνη.
Σχηματίστε με τα χέρια σας μικρά μπαλάκια και περάστε τα από την άχνη. Μετά από πέντε λεπτά ξανακάντε τη διαδικασία για να πιάσουν καλύτερα τη ζάχαρη. Το ζαχάρωμα δεν είναι απαραίτητο, δίνει όμως πολύ όμορφη εμφάνιση στο αποτέλεσμα.
Ψήστε για 10 λεπτά. Θα δείτε ότι από πάνω τα μπισκοτοκεκάκια δείχνουν σχεδόν ψημένα, είναι όμως ακόμα μαλακά. Καλύτερα να τα βγάλετε νωρίτερα από το φούρνο παρά να το καθυστερήσετε, γιατί όσο πιο πολύ ψήνονται τόσο πιο σκληρά γίνονται.
Αφήστε τα να κρυώσουν για 2 λεπτά πάνω στη λαμαρίνα (συνεχίζεται έτσι το ψήσιμο εκτός φούρνου) και έπειτα βάλτε τα σε μία σχάρα.



Εγώ τα διατηρώ σε πιατέλα σκεπασμένα με μεμβράνη. Για πρωινό, μαζί με ένα ποτήρι γάλα, είναι τέλειος συνδυασμός!

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

10+1 αναμνήσεις του 2010

Την παραμονή της πρωτοχρονιάς την περάσαμε και φέτος με τον Eleuthero Skopeuti, με τη διαφορά ότι ήταν η πρώτη φορά που τον αποκάλεσα έτσι. Κι εκείνος αντίστοιχα πρώτη φορά με λέει Praline ή TASTEMIXER. Κάπου ανάμεσα στο φαγητό, στο παιχνίδι και στην υποδοχή του Αγίου Βασίλη σημειώσαμε τις 10+1 αναμνήσεις του 2010.




Praline says:

Μια ντουζίνα μήνες! Σαν μία ντουζίνα τριαντάφυλλα που άλλοτε ευωδιάζουν και άλλοτε τσιμπάνε. Μέρες όλο γλύκα και μέρες που άφησαν αλμύρα στο στόμα. Σίγουρα όμως άφησαν δίψα. Για νέες περιπλανήσεις, για νέες ανακαλύψεις, για ... επικίνδυνες αποστολές. Δεν αφήνω τίποτα πίσω προς το παρόν, απλά περιμένω το χρόνο να κάνει τη δουλειά του παρεμβαίνοντας ανάμεσα στο τώρα και στο πριν...Καλή συνέχεια.

1. Αναμνήσεις από τα ταξίδια μου: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Κάσος, Μιλάνο, Κωνσταντινούπολη, Παρίσι.
2. Το πρώτο μου παραμύθι
3. Την όμορφη εμπειρία του blogging!!!
4. Τις μικρές χαρούμενες στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα.
5. Τις νέες μουσικές που άκουσα και αυτές που τραγούδησα.
6. Την απογοήτευση που μου καλλιεργούν καθημερινά εδώ και 12 μήνες.
7. Το τσαλαβούτημα στη θάλασσα.
8. Την παραγγελία του καινούργιου μου αυτοκινήτου.
9. Την 5ωρη αναμονή στην ουρά της εφορίας.
10. Όσα δεν πρόλαβα να εκπληρώσω μέσα στο 2010...μεταφέρονται στο '11...

Το 2011 παίρνω σίγουρα μαζί μου περισσότερα κιλά από αυτά που είχα το 2010!



Eleutheros Skopeutis says:

Χρονιά παράξενη. Έφυγες και είμαι εγώ αυτός που πρώτος σου άνοιξα την πόρτα...
Δεν λέω είχες και τα καλά σου, αλλά πως να το κάνω στο σβέρκο μας κάθισες.
Συλλογίζομαι χωρίς να απολογούμαι (!) και απαριθμώ χωρίς χρονολογική σειρά τα 10 πράγματα που θα κρατήσω από τη χρονιά που μας πέρασε..

1. Ένα ποτήρι λευκό κρασί στη Βαλαωρίτου.

2. Τον πόθο για τη συναυλία των Nouvelle Vague που με την πρώτη ευκαιρία θα παρακολουθήσω.

3. Ένα πολύπαθο κινητό και ένα σκηνικό που με κάνει να κοιτώ τους ανθρώπους διαφορετικά.

4. Ένα βράδυ στο pasta flora με φίλη καλή για καφέ και apple martini, τίποτα ιδιαίτερο αλλά τόσο ωραίο.

5. Το "Dream a little dream of me" με Ella Fitzgerald και Louis Armstrong και όλα αυτά που συνόδευσε.

6. Τα κόκκινα ποδήλατα, τα κόκκινα φανάρια, μια κοπέλα με τατουάζ, ένα βράδυ clubbing, πολλά μουσεία. Αρώματα παράξενα, γεύσεις παράξενες. Ένα βράδυ σε εκείνο το μικρό caffe εγώ να πίνω capuccino και να τρώω ένα muffin με frosting καρύδας, εσύ το ίδιο, η κοπέλα δε θυμάμαι, και ένας φίλος ζεστή σοκολάτα. Το παρ' ολίγον χαμένο αεροπλάνο για το γυρισμό από το Amsterdam.

7. Καλοκαίρι εδώ, στο νησί. Και θάλασσα, πολύ θάλασσα.

8. Μια φίλη να ψάχνει το χαμένο μαγιώ στα κύματα ;-)

9. Τα "5" του χειμερινού εξαμήνου και το ανέλπιστο "8" του Σεπτέμβρη.

10. Το βράδυ των φετινών Χριστουγέννων.

Για το 2011 παίρνω μαζί μου ακόμα ένα: τον πόθο των ανεκπλήρωτων ονείρων και την απορία για το αν θα μάθω να διαβάζω τους ανθρώπους.

Σοκολατάκια λευκής σοκολάτας με ροζ πιπέρι και λικέρ μαστίχας

Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη για να ακούσω ποιοτική μουσική στην Αθήνα είναι το Bacaro jazz bar. Το ανακάλυψα δύο χρόνια πριν και κάθε φορά που πηγαίνω στην πρωτεύουσα φροντίζω να κάνω ένα πέρασμα. Στο μπαρ αυτό εκτός από υπέροχη ζωντανή μουσική φτιάχνουν φοβερά κοκτέιλς. Αν και δεν είμαι του ποτού γενικά, όταν η ατμόσφαιρα είναι δελεαστική υποκύπτω σε ένα καλό ποτό. Επειδή όμως είμαι άσχετη από ποτά, συνήθως αφήνω στον μπάρμαν την επιλογή του ποτού μου δίνοντάς του μερικές κατευθύνσεις. Κάτι ανάλογο συνέβη μια βραδιά στο bacaro. Τότε οι οδηγίες μου ήταν: κάτι ελαφρύ με λικέρ μαστίχας. Αυτό που μου πρόσφερε η κοπέλα ήταν ένα όνειρο. Ροζ μάλιστα, γιατί κολυμπούσαν σε αυτό ροζ πιπεράκια! Τέτοιο νόστιμο, δροσιστικό και πρωτότυπο κοκτέιλ δεν είχα πιεί ποτέ μου. Το ρούφηξα στην κυριολεξία! Προσπάθησα από τότε να βρω στο διαδύκτιο πώς να το φτιάξω, αλλά εις μάτην...
Αυτός ο μοναδικός γευστικός συνδυασμός ροζ πιπεριού (που δεν καίει) και μαστίχας στάθηκε η αφορμή για να πειραματιστώ στο να φτιάξω ένα rose pepper γλυκάκι. Γιατί μπορεί το ποτάκι να μη μπόρεσα να το αναπαράγω, όμως θα μπορούσα να προσεγγίσω μία παραλλαγή αυτού σε σοκολατάκι λευκής σοκολάτας.
Και εδώ αρχίζουν οι μπελάδες, γιατί όταν λέμε λευκή σοκολάτα εννοούμε δύσκολη τεχνική στο χειρισμό της. Ποτέ μου δεν είχα καταφέρει μέχρι χθες να λιώσω σωστά λευκή σοκολάτα. Πάντα μου κόμπιαζε (κοινώς καιγόταν) και γινόταν μια απαίσια μάζα. Ο λόγος τελικά ήταν απλός: δεν είχα θερμόμετερο ζαχαροπλαστικής. Η λευκή σοκολάτα πρέπει να λιώνει σε μπεν μαρί, σε ποοοολύ χαμηλή φωτιά, αργά και σταθερά, ενώ θερμοκρασία της δεν πρέπει να ξεπεράσει τους 43 βαθμούς. Γι΄αυτό όταν αρχίσει να λιώνει πρέπει συνέχεια να ανακατεύουμε, ακόμη και να την αποσύρουμε από τη φωτιά λιώνοντάς τη με τη ζέστη που έχει κρατήσει το σκεύος και το περιεχόμενό του. Αφού πετύχουμε την επιθυμητή θερμοκρασία πρέπει να τη ρίξουμε στους 28 ανακατεύοντας.
Με προβλημάτισε πολύ το πώς να αρωματίσω τη σοκολάτα με το λικέρ. Πειραματίστηκα στην αρχή βάζοντας ένα κομάτι σοκολάτας με λίγο λικέρ να λιώσουν σε χαμηλή φωτιά στο φούρνο μικροκυμάτων, αλλά δεν πέτυχε. Έτσι, επέλεξα να μουλιάσω τους κόκκους του πιπεριού μέσα στο λικέρ και να τους προσθέσω μετά στη σοκολάτα. Ιδέα, που αποδείχτηκε σωστή.
Σχημάτισα μερικά από τα σοκολατάκια σε φόρμες σιλικόνης, άλλα πάλι τα έβαλα κουταλιά κουταλιά πάνω σε λαδόχαρτο. Τα πιπέρια δεν τα ανακάτεψα μέσα στη σοκολάτα από φόβο μήπως μου χαλάσει η υφή της. Στις φόρμες τα έβαλα κάτω κάτω, ενώ σε αυτά που έφτιαξα με το κουτάλι τα έβαλα από πάνω. Αν χρησιμοποιήσετε φόρμες σιλικόνης, μην ξεχάσετε αφού τις γεμίσετε να αφαιρέσετε το περίσσευμα σοκολάτας περνώντας ένα μαχαίρι κατά μήκος της φόρμας αλλά και να χτυπήσετε στον πάγκο τη φόρμα, ώστε να ανέβει στην επιφάνεια ο αέρας που έχει τρυπώσει μέσα στη σοκολάτα.
Το αποτέλεσμα είναι πολύ αρωματικό και κροκάν στο στόμα.


Σοκολατάκια λευκής σοκολάτας με ροζ πιπέρι και λικέρ μαστίχας

360 γρ. λευκή σοκολάτα
2 σφηνάκια λικέρ μαστίχας
1 μικρή χούφτα ροζ πιπέρι σε κόκκους (λιγότερο ή περισσότερο είναι θέμα γούστου)

Κοπανίστε το πιπέρι και βάλτε το να μουλιάσει για ένα τέταρτο μέσα στο λικέρ μαστίχας.
Βάλτε σε μπεν μαρί τη σοκολάτα για να λιώσει. Η θερμοκρασία πρέπει να είναι χαμηλή. Όταν δείτε ότι αρχίζει να λιώνει αρχίστε να ανακατεύετε συνεχόμενα. Με ένα θερμόμετρο να ελεγχετε ότι η θερμοκρασία δε θα ξεπεράσει τους 43 βαθμούς. Αν χρειαστεί παίξτε με τη φωτιά, αποσύροντας το σκεύος στο οποίο είναι η σοκολάτα από το μπεν μαρί και ανακατεύοντας εκτός φωτιάς για να λιώσει περισσότερο με τη ζέστη που έχει κρατήσει το σκεύος αλλά και το μείγμα. Όταν λιώσει τελείως η σοκολάτα συνεχίστε να την ανακατεύετε μέχρι η θερμοκρασί να πέσει στους 28 βαθμούς.
Πάρτε ένα κουταλάκι και βάλτε σοκολάτα πάνω σε ένα λαδόχαρτο. Από πάνω βάλτε μερικούς κόκκους πιπέρι, πιέζοντας τους ελαφρά να μπουν μέσα στη σοκολάτα. Αν έχετε φόρμες σιλικόνης ακολουθήστε τις οδηγίες που δίνω στην εισαγωγή.
Αφήστε τα σοκολατάκια σας να κρυώσουν καλά, ξεκολλήστε τα από το λαδόχαρτο (ή τις φόρμες) και κρύψτε τα σε ένα δροσερό μέρος (όχι ψυγείο). Εγώ τα έβαλα σε μια χριστουγεννιάτικη πιατέλα και τα σκέπασα με μεμβράνη.

Υ.Γ: στα πλαίσια του πειραματισμού πρόσθεσα και καραμελωμένα κομμάτια παντεσπανιού που είχα φτιάξει. Όμως το παντεσπάνι, αν και καραμελωμένο "ήπιε" από το λικέρ και μαλάκωσε. Οπότε, μην το επιχειρήσετε.