Παξιμαδάκια με γλυκάνισο

Αν κάτι δε λείπει σχεδόν ποτέ από το σπίτι της μαμάς μου είναι αυτά τα παξιμαδάκια γλυκανίσου, τα οποία ενίοτε συνοδεύουν τον καφέ της και συστηματικά αποτελούν μέρος του πρωινού του μπαμπά. Δε λέω, κι εγώ τα τρώω για πρωινό βουτώντας τα σε κρύο γάλα, αλλά γενικά αποφεύγω να τα έχω στο σπίτι μου, γιατί αποτελούν πειρασμό.
Η αλήθεια είναι ότι όποιος τα δοκιμάζει ζητάει τη συνταγή. Πρόσφατα χρειάστηκε να τη δώσουμε σε δύο φίλες της οικογένειας, ενώ προχθές και η κυρία Έλλη μού ζήτησε να μάθει το know-how. Νισάφι πια, είπα, και αποφάσισα ότι τα παξιμαδάκια θα γίνονταν η επόμενη ανάρτηση του μπλογκ για να παραπέμπω εκεί (εδώ δηλαδή) κάθε ενδιαφερόμενο. Και μιας και σήμερα, αντί να ξυπνήσω στις 7.30 το πρωί ξύπνησα στις 6.30 (όχι, δεν πήρα χαμπάρι την αλλαγή της ώρας) μπήκα πουρνό πουρνό στην κουζίνα για να φουρνίσω και να ξεπεράσω τα νεύρα από το ά δ ι κ ο πρωινό ξύπνημα.

Παξιμαδάκια με γλυκάνισο

1 κούπα ζάχαρη
1 κούπα πορτοκαλάδα
1 κούπα σπορέλαιο
1 κουταλάκι σόδα
3/4 φλυτζανάκι τριμμένο γλυκάνισο
2 κουταλάκια baking powder
800 γρ. αλεύρι (περίπου)

Ξεκινήστε αλέθοντας το γλυκάνισο. Δεν παίρνουμε τον αστεροειδή, αλλά τα σποράκια. Τα αλέθουμε όχι μόνο για να δώσουν όοοολο το άρωμά τους, αλλά και για να μην κάνουν κρατς-κρουτς στο στόμα. Αν δεν έχετε το ειδικό μαγικό μύλο κοπανίστε τα στο γουδί.

Σε μία λεκάνη βάλτε τη ζάχαρη μαζί με όλα τα υγρά (πορτοκαλάδα, λάδι) και τη σόδα.

Προσθέστε και το γλυκάνισο. Το μείγμα θα πάρει ένα έντονο σκούρο χρώμα.

Προσθέστε λίγο από το αλεύρι και τα δύο κουταλάκια μπέικιν πάουντερ.

Ανακατέψτε με το γδάρτη μέχρι να γίνει παχύρρευστος χυλός.

Συνεχίστε να προσθέτετε αλεύρι, ζυμώνοντας πια με το χέρι σας. Η ζύμη που θα προκύψει θα πρέπει να είναι μαλακιά και αφράτη, ελάχιστα κολλώδης, χωρίς όμως να αφήνει υπολείμματα στο χέρι. Αν βάλετε παραπάνω αλεύρι η ζύμη θα σφίξει πολύ και τα παξιμαδάκια σας θα γίνουν πέτρες! Στα υλικά αναφέρω 800γρ. αλεύρι, όμως αυτό δε σημαίνει ότι μπορεί να χρειαστεί λιγότερο ή περισσότερο. Εμένα σήμερα μου πήρε 770 γραμμάρια. Ο κανόνας που πρέπει να τηρηθεί περιγράφτηκε 4 γραμμές πιο πάνω...

Χωρίστε τη ζύμη σε τέσσερα ίσα κομμάτια. Στην ανάγκη ζυγίστε το συνολικό βάρος της ζύμης, διαιρέστε δια του τέσσερα και αρχίστε να ζυγίζετε ένα ένα τα κομμάτια, ώστε να έχουν το ίδιο βάρος. Αν πάλι βαριέστε ή αν "κόβει το μάτι σας" κάντε το χωρίς βαρετές αριθμητικές πράξεις.

Φτιάξτε 4 μπαστούνια και πατήστε τα λίγο από πάνω για να γίνουν πιο πλακουτσωτά.
Βάλτε τα σε μία λαμαρίνα επάνω σε αντικολλητικό χαρτι και με ένα μαχαιράκι (χωρίς δόντια) κόψτε τα σε πάχος ενός εκατοστού.

Ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 για περίπου μισή ώρα, μέχρι να πάρουν χρυσαφί χρώμα. Βγάλτε τα από το φούρνο, αφήστε τα λίγο να κρυώσουν και ξανακόψτε τα στα ίδια σημεία με πριν, για να χωρίσουν τα παξιμαδάκια το ένα από το άλλο.

Χαμηλώστε το φούρνο στους 100 βαθμούς. Ξαπλώστε τα παξιμαδάκια σε δύο πια λαμαρίνες και βάλτε και τις δύο μαζί στο φούρνο, στο αέρα καλύτερα, για περίπου μία ώρα, ώστε να φρυγανιστούν και να ροδίσουν. Καλό είναι, για να αποκτήσουν ομοιόμορφο χρώμα, να γυρίσετε τα παξιμαδάκια τα πάνω κάτω αλλά και τις λαμαρίνες περίπου στη μισή ώρα φρυγανίσματος.

Σκανδαλιστικά μυρωδάτα! Ακόμα δε σας γαργάλισε τη μύτη το άρωμά τους;;;;

Μπισκότα με τζίντζερ, δηλαδή τζιντζερομπισκοτάκια!

 

Την πρώτη φορά που έφτασε στα χέρια μου τριμμένο τζίντζερ ήταν όταν πριν χρόνια η φίλη Νίτσα μού πάσαρε ένα βαζάκι, το οποίο έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του από το ράφι του σούπερ μάρκετ και αφού πέρασε ένα διάστημα απραγίας στο ντουλάπι της αδερφής της, τελικά έφτασε στο δικό της ράφι μπαχαρικών απομονωμένο και δυστυχισμένο γιατί η Νίτσα δεν το έκανε παρέα. Και πώς να το κάνει άλλωστε, αφού οι γευστικές της επιλογές περιορίζονται αποκλειστικά στην Ελληνική παραδοσιακή κουζίνα;;;
Έτσι, το τζίντζερ ήρθε σε μένα! Η αλήθεια είναι ότι η μυρωδιά του δε μου ήταν και τόσο ευχάριστη, αλλά έκανα κάποιες προσπάθειες να το συνδυάσω σε κάποια πιάτα. Φεύ! Η οικογένεια με απογοήτευσε τόσο πολύ, με αποκορύφωμα εκείνα τα Χριστούγεννα που έφτιαξα σούπα κολοκύθας και την εμπλούτισα με τζίντζερ, με αποτέλεσμα όλοι μα όλοι να την απορρίψουν. Ακόμα κλαίω για τον κόπο μου!
Εννοείται ότι το πολυταξιδεμένο βαζάκι σε κάποια από τις εκκαθαρίσεις του ντουλαπιού κατέληξε στα σκουπίδια...Τί άδικο τέλος!

Τις προάλλες που χάζευα στο foodbuzz.com τις τοπ συνταγές της ημέρας "σκόνταψα" σε κάτι μπισκοτάκια με τζίντζερ και θυμήθηκα ότι είναι αρκετά γνωστά έως συνηθισμένα στο εξωτερικό, ιδιαίτερα τις ημέρες των Χριστουγέννων. Μιας και η συνταγή φαινόταν (και ήταν) εύκολη, οργανώθηκα και το άλλο πρωί πέρασα από το παραδοσιακό μπαχαροπωλείο στην Παλιά Πόλη και πήρα ένα μικρό σακουλάκι κόστους 46 ολόκληρων λεπτών. Έπρεπε να δώσω άλλη μία τζιντζεροευκαιρία στον εαυτό μου!
Μετά το μεσημεριανό φαγητό και μέσα σε μισή ώρα έβγαιναν από το φούρνο τα πρώτα τζιντζεροκούκις μαλακά μαλακά όπως πρέπει και σκανδαλιστικά μυρωδάτα. Η αδερφή μου, φημισμένη τελευταίως για την εγκράτειά της, ενέδωσε όχι σε ένα, ούτε σε δύο αλλά σε τρία μπισκότα! Μεγάλη κατάχρηση. Σε αντίστοιχη κατάχρηση υπέκυψε και ο καλός μου, που τα τρώει δύο-δύο το πρωί με τον καφέ.
Γι' αυτό σας προειδοποιώ: εάν θέλετε να γλιτώσετε από θερμίδες μην επιχειρήσετε να τα φτιάξετε...κανείς δε μπορεί να φάει μόνο ένα!

Μπισκότα με Τζίντζερ
η αυθεντική συνταγή στο  http://thedutchbakersdaughter.blogspot.com/

225 γρ. βούτυρο ή μισό μισό με μαργαρίνη

1 κούπα ζάχαρη

1 αβγό

1/4 κούπας μελάσσα

1 κουταλιά σόδα

1/4 κουταλάκι αλάτι

1 κουταλάκι κανέλλα

½ κουταλάκι κάρδαμο

¼ κουταλάκι γλυκάνισσο αλεσμένο

1/2 κουταλάκι τζίντζερ σε σκόνη

2 1/4 κούπες αλεύρι

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 175 βαθμούς

Ξεκινάμε από το ότι το βούτυρο πρέπει να είναι μαλακό, όχι υγρό όμως. Το χτυπάμε στο μίξερ καλά με τη ζάχαρη μέχρι να φουσκώσει και να ασπρίσει το μείγμα.

     Προσθέτουμε το αβγό συνεχίζοντας το χτύπημα.

Προσθέτουμε τη μελάσσα. Για τους μη γνώστες η μελάσσα είναι παράγωγο του ζαχαροκάλαμου, κάτι σαν μαύρη ζάχαρη. Είναι εξαιρετικά υγιεινή τροφή πλούσια σε σίδηρο.

Αφού ανακατευτεί και η μελάσσα σταματάμε το μίξερ και ρίχνουμε όλα τα στερεά υλικά. Προτιμάμε το αλεύρι να είναι κοσκινισμένο. Ανακατεύουμε στη χαμηλή ταχύτητα του μίξερ ίσα ίσα μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα.
Η ζύμη που θα προκύψει θα είναι μαλακή και θα κολλάει στο χέρι.

    Σε ένα βαθύ πιάτο ρίχνουμε λίγη ζάχαρη. Με ένα μικρό κουταλάκι παίρνουμε λίγη ζύμη και τη βάζουμε στο πιάτο με τη ζάχαρη. Με τα χέρια μας γυρνάμε τη ζύμη ώστε να πιάσει γύρω γύρω ζάχαρη προσπαθώντας παράλληλα να τη σχηματοποιήσουμε κάπως στρογγυλή. Μην περιμένετε ότι θα φτιάξετε όμορφα μπαλάκια!

   
Βάλτε τα μπαλάκια σε λαμαρίνα με αντικολλητικό χαρτί και ψήστε τα για 12 λεπτά. Όχι παραπάνω, μόνο 12!

  
Αφήστε τα μπισκότα για πέντε λεπτά στη λαμαρίνα και έπειτα βάλτε τα σε μία σχάρα για να κρυώσουν.

Διατηρούνται για αρκετές μέρες σε αεροστεγή συσκευασία ή σε σιδερένιο κουτί. Νομίζω ότι είναι μια πολύ ωραία ιδέα για δώρο, αν πάτε σε φιλικό σπίτι για σουαρέ!

Αλμυρό Κέικ

 Το ότι το έχω παρακάνει με τα κέικ και τα γλυκά είναι μία σκληρή αλήθεια, η οποία επιβεβαιώνεται από το ότι τα ρούχα μου έχουν αρχίσει να τεντώνουν πάνω μου. Όμως, όπως και να το κάνουμε, έχω "φάει κόλλημα" με τα κέικ, τόσο που, ενώ έπεισα τον εαυτό μου να μην είναι κέικ η επόμενη ανάρτηση, τελικά κατέληξα σε ένα κέικ, αλλά τί κέικ; Σε αλμυρό αυτή τη φορά.
Το αλμυρό κέικ δεν είναι κάτι το πρωτότυπο, υπάρχει στη μαγειρική από τότε που με θυμάμαι, αφού μάς το έφτιαχνε η μαμά, θυμάμαι όμως επίσης και τη χαρακτηριστική ενοχλητική αλευρίλα σε κάθε μπουκιά αλλά και το πόσο σκληρό ήταν στο στόμα.
Όμως, με αυτό το κέικ που ξεπρόβαλε από το φούρνο σήμερα, επιτέλους κατάλαβα τί πάει να πει αφράτο, ζουμερό και νόστιμο αλμυρό κέικ. Οι μυρωδιές-γεύσεις που επιλέγει ο καθένας για να βάλει είναι εντελώς προσωπικές. Εγώ διάλεξα κόκκινη πιπεριά, ντομάτα, γαλοπούλα καπνιστή, λίγη παρμεζάνα, λίγο ένταμ και λίγο πέστο. Αυτοσχεδιάστε με μοτσαρέλλα, γκοργκοντζόλα ή ροκφόρ, φέτα, προσούτο, σαλάμι ή χοιρομέρι, ελιές, κρεμμυδάκι, λιαστή ντομάτα...Γενικά, κάντε ό,τι συνδυασμό βρίσκετε πιο γαργαλιστικό!

Αλμυρό κέικ

200 γρ. αλεύρι
3 αβγά
11 γρ. baking powder
1 πρέζα αλάτι
100 γρ. ελαιόλαδο
3 κουταλάκια γιαούρτι στραγγιστό
100 γραμμάρια γάλα
3 κουταλάκια πέστο
1 μικρή πιπεριά φλωρίνης
1 μικρή ντομάτα χωρίς τα σπόρια της
4 φέτες γαλοπούλα καπνιστή
3 φέτες ένταμ
2 κουταλιές τριμμένη παρμεζάνα
πιπέρι

Προθερμάνετε το φούρνο στους 175 βαθμούς.

Ψιλοκόψτε την πιπεριά, τη ντομάτα, τη γαλοπούλα και το ένταμ.
Στο μίξερ βάλτε το αλεύρι, το baking powder, το αλάτι και τα αβγά.

 Χτυπήστε τα με το Κ μέχρι να ενσωματωθούν και αρχίστε να ρίχνετε αργά πρώτα το ελαιόλαδο και έπειτα το γιαούρτι και το γάλα. Η ζύμη που θα προκύψει πρέπει να μην είναι πηχτή, ούτε πολύ αραιή. Φανταστείτε το χυλό για τις κρέπες. Αν αγαπάτε τις θερμίδες, μπορείτε να αντικαταστήσετε το γάλα και το γιαούρτι με 200 γραμμάρια κρέμας γάλακτος.

Σταματήστε το μίξερ και ρίξτε μέσα το πέστο. Ανακατέψτε μέχρι να "απλωθεί" το πέστο στο χυλό. Προσθέστε την παρμεζάνα, τις πιπεριές, τη ντομάτα, τη γαλοπούλα, το ένταμ και το πιπέρι. Ανακατέψτε ίσα-ίσα μέχρι να ενσωματωθούν τα υλικά στο χυλό.

Πάρτε μία μακρόστενη φόρμα για κέικ και βάλτε στον πάτο αντικολλητικό χαρτί. Ρίξτε μέσα τη ζύμη, πασπαλίστε από πάνω, αν θέλετε, με παρμεζάνα και ψήστε για 45 λεπτά, μέχρι να ροδίσει όμορφα από πάνω.

 
Αφήστε το κέικ να κρυώσει λίγο και βγάλτε το από τη φόρμα. Τοποθετήστε το πάνω σε μία σχάρα και αφήστε το να κρυώσει καλά πριν το κόψετε.

Bon apetit!