Μπισκότα με τζίντζερ, δηλαδή τζιντζερομπισκοτάκια!

 

Την πρώτη φορά που έφτασε στα χέρια μου τριμμένο τζίντζερ ήταν όταν πριν χρόνια η φίλη Νίτσα μού πάσαρε ένα βαζάκι, το οποίο έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του από το ράφι του σούπερ μάρκετ και αφού πέρασε ένα διάστημα απραγίας στο ντουλάπι της αδερφής της, τελικά έφτασε στο δικό της ράφι μπαχαρικών απομονωμένο και δυστυχισμένο γιατί η Νίτσα δεν το έκανε παρέα. Και πώς να το κάνει άλλωστε, αφού οι γευστικές της επιλογές περιορίζονται αποκλειστικά στην Ελληνική παραδοσιακή κουζίνα;;;
Έτσι, το τζίντζερ ήρθε σε μένα! Η αλήθεια είναι ότι η μυρωδιά του δε μου ήταν και τόσο ευχάριστη, αλλά έκανα κάποιες προσπάθειες να το συνδυάσω σε κάποια πιάτα. Φεύ! Η οικογένεια με απογοήτευσε τόσο πολύ, με αποκορύφωμα εκείνα τα Χριστούγεννα που έφτιαξα σούπα κολοκύθας και την εμπλούτισα με τζίντζερ, με αποτέλεσμα όλοι μα όλοι να την απορρίψουν. Ακόμα κλαίω για τον κόπο μου!
Εννοείται ότι το πολυταξιδεμένο βαζάκι σε κάποια από τις εκκαθαρίσεις του ντουλαπιού κατέληξε στα σκουπίδια...Τί άδικο τέλος!

Τις προάλλες που χάζευα στο foodbuzz.com τις τοπ συνταγές της ημέρας "σκόνταψα" σε κάτι μπισκοτάκια με τζίντζερ και θυμήθηκα ότι είναι αρκετά γνωστά έως συνηθισμένα στο εξωτερικό, ιδιαίτερα τις ημέρες των Χριστουγέννων. Μιας και η συνταγή φαινόταν (και ήταν) εύκολη, οργανώθηκα και το άλλο πρωί πέρασα από το παραδοσιακό μπαχαροπωλείο στην Παλιά Πόλη και πήρα ένα μικρό σακουλάκι κόστους 46 ολόκληρων λεπτών. Έπρεπε να δώσω άλλη μία τζιντζεροευκαιρία στον εαυτό μου!
Μετά το μεσημεριανό φαγητό και μέσα σε μισή ώρα έβγαιναν από το φούρνο τα πρώτα τζιντζεροκούκις μαλακά μαλακά όπως πρέπει και σκανδαλιστικά μυρωδάτα. Η αδερφή μου, φημισμένη τελευταίως για την εγκράτειά της, ενέδωσε όχι σε ένα, ούτε σε δύο αλλά σε τρία μπισκότα! Μεγάλη κατάχρηση. Σε αντίστοιχη κατάχρηση υπέκυψε και ο καλός μου, που τα τρώει δύο-δύο το πρωί με τον καφέ.
Γι' αυτό σας προειδοποιώ: εάν θέλετε να γλιτώσετε από θερμίδες μην επιχειρήσετε να τα φτιάξετε...κανείς δε μπορεί να φάει μόνο ένα!

Μπισκότα με Τζίντζερ
η αυθεντική συνταγή στο  http://thedutchbakersdaughter.blogspot.com/

225 γρ. βούτυρο ή μισό μισό με μαργαρίνη

1 κούπα ζάχαρη

1 αβγό

1/4 κούπας μελάσσα

1 κουταλιά σόδα

1/4 κουταλάκι αλάτι

1 κουταλάκι κανέλλα

½ κουταλάκι κάρδαμο

¼ κουταλάκι γλυκάνισσο αλεσμένο

1/2 κουταλάκι τζίντζερ σε σκόνη

2 1/4 κούπες αλεύρι

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 175 βαθμούς

Ξεκινάμε από το ότι το βούτυρο πρέπει να είναι μαλακό, όχι υγρό όμως. Το χτυπάμε στο μίξερ καλά με τη ζάχαρη μέχρι να φουσκώσει και να ασπρίσει το μείγμα.

     Προσθέτουμε το αβγό συνεχίζοντας το χτύπημα.

Προσθέτουμε τη μελάσσα. Για τους μη γνώστες η μελάσσα είναι παράγωγο του ζαχαροκάλαμου, κάτι σαν μαύρη ζάχαρη. Είναι εξαιρετικά υγιεινή τροφή πλούσια σε σίδηρο.

Αφού ανακατευτεί και η μελάσσα σταματάμε το μίξερ και ρίχνουμε όλα τα στερεά υλικά. Προτιμάμε το αλεύρι να είναι κοσκινισμένο. Ανακατεύουμε στη χαμηλή ταχύτητα του μίξερ ίσα ίσα μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα.
Η ζύμη που θα προκύψει θα είναι μαλακή και θα κολλάει στο χέρι.

    Σε ένα βαθύ πιάτο ρίχνουμε λίγη ζάχαρη. Με ένα μικρό κουταλάκι παίρνουμε λίγη ζύμη και τη βάζουμε στο πιάτο με τη ζάχαρη. Με τα χέρια μας γυρνάμε τη ζύμη ώστε να πιάσει γύρω γύρω ζάχαρη προσπαθώντας παράλληλα να τη σχηματοποιήσουμε κάπως στρογγυλή. Μην περιμένετε ότι θα φτιάξετε όμορφα μπαλάκια!

   
Βάλτε τα μπαλάκια σε λαμαρίνα με αντικολλητικό χαρτί και ψήστε τα για 12 λεπτά. Όχι παραπάνω, μόνο 12!

  
Αφήστε τα μπισκότα για πέντε λεπτά στη λαμαρίνα και έπειτα βάλτε τα σε μία σχάρα για να κρυώσουν.

Διατηρούνται για αρκετές μέρες σε αεροστεγή συσκευασία ή σε σιδερένιο κουτί. Νομίζω ότι είναι μια πολύ ωραία ιδέα για δώρο, αν πάτε σε φιλικό σπίτι για σουαρέ!