Τελειότεροι; Όχι μόνο. Είναι και οι τελειότεροι και οι γευστικότεροι και πιο αφράτοι που έχετε δοκιμάσει ποτέ. Σε κάθε μα κάθε μπουκιά ξεχειλίζουν τέτοιες μυρωδιές και αρώματα, ώστε δε θες να σταματήσεις το μασούλημα. Κοινώς, έχουμε να κάνουμε με τους πιο γιάμι κεφτέδες ever.
Όχι, λυπάμαι πολύ, αλλά η συνταγή δεν είναι δική μου, αλλά της αδερφής του πατέρα μου, της θείας Αγγελικής δηλαδή, στης οποίας τα φαγητά διακρίνεται έντονα η επιρροή της μαγειρικής της συνονόματής μου γιαγιάς. Προφανώς, η εγγονή πήρε το όνομα, ενώ η κόρη της τη χάρη όσον αφορά στη νοστιμιά των φαγητών. Φαγητών με έντονο δωδεκανησιακό άρωμα και δη Ροδίτικο. Γι’ αυτό και το χαρακτηριστικό άρωμα αυτών των κεφτέδων είναι ο δυόσμος. Μάλλον κι εμένα δε θα μου καλοφαινόταν να διαβάσω σε συνταγή ότι ο κεφτές είναι τίγκα στο δυόσμο, κι όμως, σας διαβεβαιώνω ότι αν δεν το δοκιμάσετε θα χάσετε.
Πού κρύβεται, λοιπόν, το μυστικό της συνταγής; Στο συνδυασμό των αρωμάτων, αφενός και αφετέρου στο τεχνικό κομμάτι, αφού τα υλικά δεν ανακατεύονται με μιας όλα μαζί, αλλά προστίθενται ένα ένα στο κρεμμύδι, το οποίο «ζυμώνεται» προκειμένου να βγάλει όλα τα πολύτιμα ζουμιά του. Όση ώρα κρατά αυτή η διαδικασία το ένα με το άλλο υλικό ενσωματώνονται, οι μυρωδιές και οι γεύσεις δένουν καλύτερα και σε συνδυασμό με τα υγρά που προκύπτουν δημιουργείται η βάση για το τέλειο αποτέλεσμα.
Σε ό,τι αφορά τον κιμά που θα διαλέξετε κατά κανόνα χρησιμοποείται χοιρινός, κατά προτίμηση με λίγο λιπάκι, για να έχουμε ακόμη πιο αφράτους κεφτέδες. Όμως και με καθαρό κρέας γίνονται μια χαρά.
Τώρα, για το αν η κουζίνα σας θα γίνει λίγο άνω κάτω, δε μπορώ να προτείνω κάποια λύση. Ξέρω όμως ότι χάριν του αποτελέσματος, αξίζει!
Πεντανόστιμοι Κεφτέδες εκ Ρόδου
800 γρ. κιμά χοιρινό
3 μεγάλα κρεμμύδια λεπτοκομμένα
1 καρότο τριμμένο λεπτό
1 πιπεριά κόκκινη τριμμένη λεπτή
2 ντοματούλες ξεφλουδισμένες και κομμένες κυβάκια
2.5 κουταλάκια αλάτι
1 γερή πρέζα πιπέρι
4 κουταλιές δυόσμος ξερός
1 κουταλάκι & 1 πρέζα κύμινο
½ φλιτζανάκι ελαιόλαδο αν ο κιμάς δεν έχει λίπος
Αλεύρι για όλες τις χρήσεις για το αλεύρωμα
Σπορέλαιο ή (και) ελαιόλαδο για το τηγάνισμα
Σπορέλαιο ή (και) ελαιόλαδο για το τηγάνισμα
Ξεκινάμε ψιλοκόβοντας τα κρεμμύδια. Οι 'παλιές' τα ψιλοκόβουν στο χέρι, σε ταχύτητα ντε-τε, εμείς ας χρησιμοποιήσουμε το μούλτι.
Προσθέτουμε το αλάτι και αρχίζουμε το 'ζύμωμα' των κρεμμυδιών για να βγάλουν τα ζουμιά τους
Στη συνέχεια προσθέτουμε το λεπτοκομμένο καρότο και την επίσης λεπτοκομμένη πιπεριά (εμείς τα τρίψαμε στο λεπτό του τρίφτη). Ανακατέουμε πολύ καλά-πάντα με το χέρι-και προσθέτουμε τα μυρωδικά: πιπέρι, κύμινο και δυόσμο. Τον δυόσμο καλό είναι να τον τρίβουμε στο χέρι για να σπάσουν όλα τα φυλλαράκια.Βάζουμε και τις ντομάτες.
Το μείγμα θα προκύψει κάπως έτσι, ζουμερό ζουμερό και μοσχομυριστό.
Ρίχνουμε μέσα τον κιμά, ζυμώνουμε και πάλι λιγουλάκι για να ομογενοποιηθεί με τα υπόλοιπα υλικά.
Πλάθουμε μπαλίτσες και τις βάζουμε σε ένα δισκάκι με μπόλικο αλεύρι, για να τις αλευρώσουμε καλά. Υπάρχει περίπτωση το αλεύρι που θα βάλουμε να απορροφηθεί μέχρι να τελειώσουμε το πλάσιμο, οπότε πριν το τηγάνισμα τις ξαναπερνάμε από το αλεύρι.
Βάζουμε το λάδι να ζεσταθεί πολύ και ρίχνουμε μέσα τα κεφτεδάκια μας. Δεν τα μετακινούμε αμέσως γιατί θα διαλυθούν! Όταν δούμε ότι μπορούν και ξεκολλάνε εύκολα, τα γυρνάμε και από την άλλη πλευρά για να ψηθούν ομοιόμορφα.
Τα βγάζουμε σε αντικολλητικό χαρτί....
Και σερβίρουμε! Συνηθίζεται να συνδυάζουμε τους κεφτέδες με πατάτες τηγανιτές. Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο ιδανικός τρόπος για να τους απολαύσουμε είναι μόνο με σαλάτα, άντε και λίγη φέτα ή λίγο γιαούρτι.
Φαίνονται λαχταριστοί οι κεφτέδες σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο πιάτο.
Μπράβο στις θείες και βέβαια χίλια μπράβο σε σένα. Ταλεντάκι μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ manousina&ανώνυμε. Αν και νομίζω ότι ο Ανώνυμος τους δοκίμασε, ε;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΆννα μου, πήρα την ωραία ιδέα αυτών των κεφτέδων και με μικρές παραλλαγές (πχ δεν είχα πιπεριά, δεν έβαλα δυόσμο,αλλά μαϊντανό που είχα, πρόσθεσα και λίγο σκόρδο) έκανα μπιφτέκια για το φούρνο.Με πατάτες, ξέρεις, ωραίο κυριακάτικο σπιτικό φαγάκι. Τώρα μόλις έγιναν, δοκίμασα μια πηρουνιά και είναι λαχταριστά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο και στις θείες και σε σένα, που μας ανοίγετε τους μαγειρικούς ορίζοντες! Φιλιά, Νατάσσα