Ζουμερή Τυρόπιτα από την Πόλη

Πριν μία εβδομάδα επέστρεψα από ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη. Θα μπορούσα να αφιερώσω πολλές αναρτήσεις γύρω από τη γαστρονομία των γειτόνων μας, αλλά θα περιοριστώ στο να σας αναφέρω πόσο με συνεπήραν οι προκλητικές μυρωδιές που δε χάνονται ποτέ, τα γλυκά που στολίζουν τις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων και η εκρηκτική ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στην αγορά με τα μπαχαρικά. Για όλ' αυτά σκοπεύω να φτιάξω λίαν συντόμως ένα σχετικό ποστ, οπότε βάζω μία άνω τελεία εδώ.

Γενικά, αρκετό από το χρόνο των διακοπών μου εκτός νήσου Ρόδου τον αφιερώνω χαζολογώντας στα σούπερ μάρκετς προκειμένου να εντοπίσω προϊόντα που δεν έχουμε στην πατρίδα. Η μανία μου είναι τέτοια που, πριν τρία περίπου χρόνια στο Λονδίνο, αφού γυρνούσαμε με τις φίλες κατάκοπες το βράδυ στο ξενοδοχείο αφήναμε τα πράγματα και παίρναμε σβάρνα το ένα σούπερ μάρκετ μετά το άλλο μεταμεσονυκτίως, μιας και εκεί ορισμένα λειτουργούν επί 24ώρου. Παράδεισος!

Γιατί τα γράφω όλ'αυτά; Μα, γιατί ένα από τα "αποκτήματά" μου από την αγορά της Πόλης ήταν το φύλλο τους. Δυστυχώς, δεν κατάφερα να βρω φύλλο για μπακλαβά :-(  αλλά ευτυχώς, με την πολύτιμη βοήθεια της Νιλ μπόρεσα, έστω και τελευταία στιγμή, να αγοράσω "γιουφκά" -έτσι λέγεται το φύλλο για αλμυρές παρασκευές στα τουρκικά. Αυτό το φύλλο διαφέρει εντελώς από ότι έχουμε εμείς στο μυαλό μας περί φύλλου. Κατά πρώτον, το σχήμα του είναι στρογγυλό. Κατά δεύτερον, είναι πιο χοντρά σε πάχος από τα δικά μας και έχει λίγο πιο "ζυμαρίσια" υφή. Θα έλεγα ότι είναι δύο-τρεις "τόνους" πιο λεπτά από τις αραβικές πίτες ή σαν λεπτές κρέπες. Ευτυχώς εξασφάλισα 2 κιλά από αυτή τη θεσπέσια πρώτη ύλη, που σε μικρότερα πακετάκια περιμένουν υπομονετικά να μετουσιωθούν προσεχώς σε λιχουδιά.

Τούρκικο Φύλλο ή Turkishτί "Γιουφκά"

  Ως πρωτάρα στη χρήση του γιουφκά, η Νιλ και πάλι, ως απομηχανής θεά, μου προσέφερε τη συνταγή της θείας της για μία πολύ ζουμερή και νόστιμη τυρόπιτα, που απολαύσαμε οικογενειακώς ως μεσημεριανό γεύμα με συνοδεία πράσινης σαλάτας. Πάρτε μυρωδιά, λοιπόν. Και, αν ένα ταξίδι στη γείτονα χώρα αργεί ακόμα, δοκιμάστε να ανοίξετε μόνοι σας το φύλλο!

Νιλάκι, σε ευχαριστώ πολύ. Αυτή η ανάρτηση είναι για σένα...

Ζουμερή Τυρόπιτα με Πολίτικο φύλλο

2 φύλλα
1 κεσεδάκι γιαούρτι αγελάδος (όχι λάιτ)
1 κεσεδάκι γάλα
1 κεσεδάκι ελαιόλαδο (την επόμενη φορά θα βάλω μισό)
1 αβγό
1/2 κιλό φέτα πατημένη με το πιρούνι
μισό λεμόνι (αν δε σας αρέσει η οξύτητα, παραλείψτε το)
αρκετό άνηθο
πιπέρι

Στο μούλτι ανακατέψτε το γιαούρτι, το γάλα, το λάδι και το αβγό. Ρίξτε λίγο από το μείγμα στον πάτο του ταψιού που θα στρώσετε. Απλώστε από πάνω φύλλο, ώστε να καλυφτεί τελείως ο πάτος και αλείψτε το με το μείγμα χρησιμοποιώντας πινέλο. 

"Ραντίστε" από πάνω φέτα, άνηθο, μερικές σταγόνες λεμονιού και πιπέρι. Συνεχίστε τη διαδικασία μέχρι να τελειώσει το φύλλο, όμως προσέξτε να μη σας γίνει πολύ ψηλή η πίτα, γιατί όταν ψηθεί θα φουσκώσει. 

Τελειώστε με φύλλο, χωρίς να βάλετε φέτα. Με ένα μαχαίρι χαράξτε τη σε βάθος κατά τόπους. Όσο μείγμα περίσσεψε ρίξτε το από πάνω. Κουνήστε την πίτα ελαφρά βοηθώντας τη να πιεί τα υγρά. Αν έχετε χρόνο αφήστε την κανένα τεταρτάκι στην αναμονή πριν τη βάλετε στο φούρνο.

Ψήστε στους 180 για περίπου 45 λεπτά. Δείτε να πάρει ωραίο χρώμα όχι μόνο από πάνω αλλά και από κάτω. Αν ο πάτος δε ψήνεται, βάλτε το ταψί να καθήσει απευθείας στο κάτω μέρος του φούρνου.

Καλή όρεξη! (Νιλ, πώς λέγεται στα τουρκικά;;;;)