Η δεύτερη μέρα στη Βαρκελώνη ξεκίνησε στις 10.00 το πρωί, στο καθιερωμένο ραντεβού μας στη Rambla. Συνεχίσαμε την τουριστική μας περιήγηση με το bus παίρνοντας αυτή τη φορά την κόκκινη γραμμή και αφήνοντας για πολύ αργότερα την πράσινη. Η πρώτη μας στάση ήταν στο μουσείο Miro, χωμένο μέσα στο άλσος του Montjuic.
Τελειώνοντας από εκεί ανηφορίσαμε με τα πόδια μέχρι το ολυμπιακό στάδιο της Βαρκελώνης, όπου το 1994 η Πατουλίδου ξεσήκωσε το Πανελλήνιο με το γνωστό «για την Ελλάδα, ρε γαμώτο». Το στάδιο εξωτερικά θυμίζει μουσείο ή παλάτι, εσωτερικά είναι πολύ φροντισμένο, όπως γενικά φροντισμένη, καλοσυντηρημένη και καθαρή είναι όλη η πόλη. Το στάδιο αυτό χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο για διεξαγωγή αγώνων, γιατί το γαλάζιο του ταρτάν είναι τόσο σκληρό, ώστε προκαλεί τραυματισμούς κατά τη συστηματική προπόνηση.
Συνεχίσαμε κάνοντας ένα πέρασμα από το λιμάνι της πόλης, είδαμε το άγαλμα του Κολόμβου, το ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής κτήριο του τελωνείου και τελικά κατεβήκαμε στο Φόρουμ, τεράστιο εμπορικό κέντρο απ’ όπου όλοι βγήκαμε κρατώντας πολλές τσάντες κρεμασμένες στα χέρια.
Αν είστε αθλητικός τύπος, στην περιοχή γύρω από το Φόρουμ υπάρχει ένα επίσης τεράστιο outlet Decathlon, στο οποίο θα ικανοποιήσετε κάθε επιθυμία/ανάγκη σας για αγορά αθλητικού εξοπλισμού σε πολύ χαμηλές τιμές. Εγώ δεν είχα το χρόνο να χαθώ στο outlet, κάλυψα όμως τις ανάγκες μου στο Decathlon που υπάρχει πολύ κοντά στη Rambla.
Το δεύτερό μας βράδυ το περάσαμε στο θέατρο Poliorama, και αυτό βρίσκεται επί της Rambla, όπου είδαμε Φλαμένκο και ακούσαμε όχι μόνο παραδοσιακή μουσική της ισπανίας, αλλά και γνωστά έργα όπερας προσαρμοσμένα στην ισπανική κουλτούρα. Το θέαμα άξιζε 100% τα 30 ευρώ που δώσαμε το άτομο. Οι συντελεστές ήταν όλοι τους σημαντικά ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου, τόσο οι μουσικοί όσο και οι χορευτές.
Έχοντας μείνει σχεδόν νηστική όλη την ημέρα, με εξαίρεση ένα άθλιο σάντουιτς που πήρα στο χέρι, μετά την Όπερα Φλαμένκο καθίσαμε για μεζεδάκι, tapas δηλαδή, στο Lobo Bar. Με ένα ποτηράκι υπέροχη δροσιστική και αρωματική σαγκρία δοκιμάσαμε μικρές λιχουδιές, με κορυφαία τις ψητές μελιτζάνες φούρνου. Λυπάμαι, ήμουν τόσο κουρασμένη που δεν είχα κουράγιο να βγάλω ούτε μία φωτογραφία …
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου