Ημερολόγιο Ταξιδίου: Βαρκελώνη, μέρος 3ο

 Προφανώς, όταν πηγαίνεις ταξίδι με εφτά άτομα, δεν περιμένεις να υπάρξει περίπτωση να μείνεις μόνος στην πόλη και να κάνεις ό,τι θέλεις. Κι όμως, στη Βαρκελώνη το θαύμα συνέβη. Γιατί την Τρίτη μέρα των διακοπών μας οι 6 στους 7 ήθελαν να διανύσουν απόσταση μίας ώρας με το λεωφορείο για να φτάσουν σε ένα χωριό-εμπορικό κέντρο και να αφιερώσουν εκεί το χρόνο και το χρήμα τους. Δε θα υπήρχε περίπτωση να ακολουθήσω. Και καλώς έπραξα, εν τέλει, γιατί μένοντας πίσω μπόρεσα να απολαύσω την πόλη, τα κτήρια-στολίδα που την κοσμούν, να περπατήσω σε μικρά δρομάκια και να ανακαλύψω κρυφές ομορφιές. Στις σημαντικότερες ανακαλύψεις μου συγκαταλέγω το Cup&Cake Barcelona, συγκεκριμένα το μικρό παράρτημα που βρισκόταν κάτω από τη μύτη μου, σε απόσταση αναπνοής από το ξενοδοχείο. 

Ο χώρος του είναι μικρός, λιτός και μοντέρνος, με καθαρά λευκά χρώματα στη διακόσμηση τα οποία ζωντανεύουν με τα χρωματιστά cupcakes που στολίζουν τις βιτρίνες. Οι γεύσεις ποικίλουν από μέρα σε μέρα, πάντως η ποιότητα είναι σταθερά υψηλή. Το κεκάκι είναι ζουμερό και γευστικό, ενώ το frosting βελούδινο αρωματικό και πλούσιο. Τόσο πλούσιο που ίσως να ‘πνίγει’ λίγο τη βάση. Νομίζω ότι σε μικρότερη δόση θα ήταν πιο ισορροπημένο το αποτέλεσμα. 

Δοκίμασα cupcake βανίλιας με επικάλυψη κρέμας τυριού, cupcake σοκολάτας με επικάλυψη βουτυρόκρεμας σοκολάτας και cupcake μήλο με επικάλυψη κρέμας τυριού. Δείτε το βιντεάκι που εντόπισα για το κατάστημα. Φορέστε και τη σαλιάρα πριν πατήσετε το play!

Έχοντας πάρει εκατοντάδες θερμίδες περπάτησα μέχρι τον καθεδρικό ναό της πόλης, όπου απέξω υπήρχε παζάρι με παλιά αντικείμενα, συνέχισα στα παρακείμενα δρομάκια και κατέληξα στη σκεπαστή αγορά της Santa Caterina, με την πολύχρωμη κυματοειδή οροφή.

Η αγορά αυτή είναι λιγότερο τουριστική από τη Boqueria, έχει επίσης μεγάλη ποικιλία προϊόντων, είναι πιο μαζεμένη σε μέγεθος και νομίζω πιο φτηνή. Εκεί είδα για πρώτη φορά να πουλάνε χύμα, με το κιλό κατεψυγμένα προϊόντα (!)

Προμηθεύτηκα φρεσκοστυμμένο χυμό καρύδας και κατευθύνθηκα προς το El Corte Ingles, παλιό πολυκατάστημα που έχει συνδέσει το όνομά του με την εμπορική δραστηριότητα της Ισπανίας. Στο μυαλό μου υπάρχει αμυδρά η επωνυμία από τότε που ως το πολύ πεντάχρονη με είχαν πάρει οι γονείς μου στη Μαδρίτη.

Δεν ανέβηκα στους επάνω ορόφους, αλλά περιορίστηκα στο υπόγειο σούπερ μάρκετ και τη γωνία γκουρμέ. Εντύπωση προκαλούν τα ατελείωτα ράφια με κονσέρβες ψαριών κάθε είδους, η μεγάλη ποικιλία σε ξύδι και ψωμί, τα ζωντανά προς ‘ψάρεμα’ στο ενυδρείο τεράστια καβούρια, και οι πολλών ειδών μαύρες σοκολάτες. Θυμάμαι, όταν το 1997 βρεθήκαμε με τη χορωδία στο Vic βόρεια της Βαρκελώνης, η οικογένεια που μας φιλοξενούσε μας έφτιαξε ένα γλυκό (διεγράφη ήδη από τη μνήμη μου) το οποίο συνοδευόταν με μία καταπληκτική σάλτσα σοκολάτας. Από τότε έλεγαν ότι οι Ισπανοί έχουν αδυναμία και αξιοποιούν τη μαύρη σοκολάτα.

Έκανα να βγω από το El Corte Ingles, αλλά ξαναμπήκα μέσα άρον άρον, μιας και έξω είχε πιάσει μια γερή καλοκαιρινή μπόρα που αναστάτωσε τους τουρίστες της πόλης.

Αργότερα, ανηφορίζοντας προς τα επάνω, πέρασα ξανά από την Casa Batlo, και τη La Perdera. Στην επιστροφή κοντοστάθηκα στη Boqueria, αγόρασα 5 δροσιστικά και ζουμερά λίτσι (€20,00 το κιλό, παρακαλώ), passion fruit και καθαρισμένη καρύδα.

Όταν πια επέστρεψαν οι υπόλοιποι 6 από το εμπορικό πήγαμε όλοι μαζί για φαγητό στη Rambla, στο Attic. Σας συνιστώ να μην πάτε, γιατί παρότι ο χώρος είναι προσεγμένος, δε μπορώ να πω το ίδιο και για το φαγητό, το οποίο ήταν σχεδόν απαράδεκτο (αν και καλοστημένο), με εξαίρεση-αν και αλμυρή-την παέγια. Προσωπικά εκεί δοκίμασα το χειρότερο μπιφτέκι που έχω βάλει ποτέ στο στόμα μου, όπως επίσης και τη χειρότερη ‘σπιτική’ κέτσαπ. Δεν αναλύω περισσότερο, απλά ΜΗΝ ΠΑΤΕ.

 Στο πρώτο πόστ της Βαρκελώνης είχα αναφερθεί στο πόσο λιτά είναι τα μπαρ των Ισπανών και στο πόσο ωραία ατμόσφαιρα δημιουργείται από τον κόσμο. Για δεύτερη φορά, μετά το Bar Tahiti, επιβεβαίωσα την άποψή μου στο Negroni, μικρό μπαράκι επί της Joaquin Costa. Ήταν ό,τι έπρεπε για να κλείσει η βραδιά...

Σύντομα το τελευταίο μέρος της Βαρκελώνης...