Red Velvet Cake

Νομίζω ότι τελευταία είμαι κεϊκόπληκτη. Δε μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά το γεγονός ότι δε σκέφτομαι τίποτα άλλο για γλυκό εκτός από κέικ…Πρώτα ήρθε το carrot cake, τώρα στο ψυγείο μας φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού το Red Velvet Cake, ενώ είμαι σχεδόν σίγουρη ότι και το επόμενο ποστ θα ανήκει σε αυτή την κατηγορία, ίσως σε μια πιο νηστίσιμη εκδοχή. Οψόμεθα!

Τι πάει να πει Red Velvet Cake και από πού ξεφύτρωσε; Αρχικά, να εξηγήσω ότι πρόκειται φυσικά για αμερικάνικη πατέντα. Οι άνθρωποι, έχουν παράδοση στα κέικ και μάλιστα τα φτιάχνουν λαχταριστά, πλούσια, νόστιμα και σε ένα σωρό διαφορετικές βερσιόν. Το κέικ αυτό το εντόπιζα σε διάφορα σάιτ κυρίως ως εορταστικό για τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Αμερικάνικες μπούρδες δηλαδή, γι’ αυτό και δεν έτυχε να ασχοληθώ με το θέμα. Πώς έγινε και το είδα με άλλο μάτι; C’est simple, που λένε και οι φίλοι μου οι γάλλοι: μια επίσκεψη στο Cake Κολωνακίου την προηγούμενη Κυριακή ήταν αρκετή για να μου μπει η ιδέα. Στις βιτρίνες του καφέ εκτός από τα διάφορα γνωστά κεκάκια είχε και ένα άσπρο εξωτερικά αλλά κατακόκκινο εσωτερικά είδος που μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Στρόφαρα διαβάζοντας το καρτελάκι. «Ώστε, ήρθε η ώρα να το γευτώ», είπα και το έκανα. Μη φανταστείτε ότι πρόκειται για κάτι το σούπερ ιδιαίτερο, περισσότερο εντυπωσιάζει το χρώμα, το οποίο οφείλεται σε χρωστικές. Όμως δε μπορώ να παρακάμψω το γεγονός ότι ήταν ένα πολύ αφράτο κέικ με υπέροχη επικάλυψη (frosting) κρέμας τυριού. Σαν το frosting του carrot cake στο προηγούμενο ποστ.

Μετά το μακροβούτι στο διαδίκτυο, κατέληξα σε αυτήν εδώ τη συνταγή κάνοντας προσθαφαιρέσεις. Όπως παρατηρείτε το εκπληκτικό είναι πως έχει πολύ λίγη λιπαρή ύλη και μόνο δύο αβγά. Και πώς στο καλό φουσκώνει και γίνεται τέλειο; Προφανώς οφείλεται στην αντίδραση μεταξύ σόδας και ξιδιού που ενισχύει τη διόγκωση. 

Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες, εμένα το κέικ μου δεν έγινε και τόσο κόκκινο, μιας κι εδώ δεν είμαστε Αμέρικα για να έχουμε τη χαρά να διαλέγουμε μεταξύ πολλών και διαφορετικών ειδών χρωμάτων ζαχαροπλαστικής. Γι’ αυτό αρκέστηκα σε ένα φιαλίδιο κόκκινου χρώματος που είχα αγοράσει από το Παρίσι, που τι να σου κάνει μπροστά στις αμερικάνικες συνταγές οι οποίες απαιτούν ένα ολόκληρο μπουκάλι χρωστικής (και πολλά συντηρητικά παράλληλα). Εμείς αυτά έχουμε, με αυτά θα πορευτούμε. Το λοιπόν:

Red Velvet Cake

120 γρ. μαργαρίνη

1 ½ κούπα ζάχαρη

2 αβγά

1 κούπα ξινόγαλο

2 ½ κούπες αλεύρι

3 κουταλάκια κακάο

1 κουταλάκι αλάτι

1 κουταλάκι σόδα

1 κουταλάκι ξύδι

Μπόλικες σταγόνες κόκκινου χρώματος

Για το γλάσο

300 γρ. τυρί κρέμα 

1 κούπα ζάχαρη άχνη

110 γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου

1 λοβό βανίλιας (τα σποράκια)

Προθερμάνετε το φούρνο στους 175 βαθμούς. Σε μία λεκάνη ανακατέψτε κοσκινισμένο το αλεύρι, το κακάο και το αλάτι.

Χτυπήστε στο μίξερ καλά τη μαργαρίνη με τη ζάχαρη, χρησιμοποιώντας την κουκουνάρα. Επειδή η ποσότητα της μαργαρίνης είναι λίγη θα πρέπει συχνά να μαζεύετε με μια σπάτουλα το υλικό γύρω από τον κάδο σταματώντας και ξαναξεκινώντας το μίξερ. 

Προσθέστε ένα ένα τα αβγά μέχρι να απορροφηθούν. Αφήστε τα να χτυπηθούν καλά και προσθέστε τη χρωστικής. 

 Αλλάξτε την κουκουνάρα με το Κ εργαλείο. Σε δόσεις, ρίξτε εναλλάξ τα στερεά υλικά και το ξινόγαλο αρχίζοντας και τελειώνοντας με το υγρό. Σταματήστε το μίξερ.

Σε ένα μπολάκι ανακατέψτε τη σόδα με το ξύδι και ρίξτε το μέσα στο μείγμα σας ανακατεύοντας με μία σπάτουλα και κάνοντας τις κινήσεις «διπλώματος» όπως σε μία μαρέγκα.

Βάλτε το μείγμα σε βουτυρωμένη-αλευρωμένη φόρμα ή σε φόρμα ντυμένη με αντικολλητικό χαρτί.

Ψήστε για 40 λεπτά περίπου. Ελέγξτε ότι το κέικ είναι έτοιμο βυθίζοντας ένα μαχαίρι στο κέντρο του. Αν βγει καθαρό σημαίνει ότι έχει ψηθεί. Αφήστε το να κρυώσει καλά πριν το ξεφορμάρετε και πριν του βάλετε το frosting.

Για να φτιάξετε το γλάσο χτυπήστε στο μίξερ καλά όλα τα υλικά μέχρι να αφρατέψουν. Απλώστε το πάνω από το κέικ ή, για πιο πλούσια γεύση και ανάμεσα. Εγώ δεν το έκοψα στη  μέση αυτή τη φορά, αλλά ήταν τέλειο. Διατηρείται στο ψυγείο αλλά σερβίρεται σε θερμοκρασία δωματίου. Γι' αυτό, πριν το καταβροχθήσετε καλό είναι να το έχετε αφήσει εκτός ψυγείου για κανένα μισάωρο με μία ώρα.