ROMAντικό τριήμερο

Όπως βλέπετε, ο Μάρτης δεν ήταν ο μήνας των αναρτήσεων. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού το έριξα στα ταξιδάκια; Γιατί τα ταξιδάκια δε συνεπάγονται μόνο διακοπές αλλά και έξτρα δουλειά που συσσωρεύεται τόοοσο εύκολα και πρέπει να διεκπεραιωθεί το συντομότερο. Μέσα στο μήνα που ακόμα δεν έχει φύγει πήγα για τετραήμερο στην Αθήνα και για τριήμερο στη Ρώμη. Εμείς οι νησιώτες μια ζωή ήμασταν σχεδόν καταδικασμένοι στην απομόνωση που μας επιβάλλει η θάλασσα. Σημειώστε ότι για να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό (πολλές φορές και στο εσωτερικό) πρέπει να κάνουμε ενδιάμεση στάση στην Αθήνα, να αλλάξουμε αεροπλάνο και έτσι να χάσουμε, εκτός από τα ωραία μας λεφτουδάκια, την ώρα μας. Να γίνω πιο περιγραφική; Ωραία λοιπόν! Για ένα ταξίδι, για παράδειγμα, στην Κύπρο πρέπει να πάρουμε την πτήση των 7.00 ή των 10.00, να προσγειωθούμε στην Αθήνα, να αλλάξουμε αεροπλάνο μετά από κάποιες ώρες και τελικά να φτάσουμε στη Λάρνακα κατά τις 17.00. Όσο για το κόστος; Αν το σκέλος Αθήνα-Λάρνακα κοστίζει π.χ. 90 ευρώπουλα, εμείς υποχρεωνόμαστε να πάρουμε την "προσφορά" των 150 ευρώ, μιας και στις διαδρομές προστίθεται και το Ρόδος-Αθήνα!

Ευτυχώς, τον τελευταίο καιρό τα πράγματα αλλάζουν σιγά σιγά-μη φανταστείτε βέβαια ότι μας λυπήθηκαν οι εγχώριες αεροπορικές εταιρείες-χάρη στη σύνδεση της Ρόδου με ευρωπαϊκούς προορισμούς μέσω της Rayanair, ιταλικής αεροπορικής εταιρείας. Φιλότιμες ήταν και οι προσπάθειες της Εasyjet, της Jetair όπως και της Transavia όμως η Rayanair μας πρόσφερε όχι μόνο πολλούς προορισμούς (τους οποίους συνεχώς αυξάνει) αλλά και πολύ χαμηλές τιμές. Τόσο χαμηλές που δε συμφέρει να πας Αθήνα για σαββατοκύριακο αλλά Ρώμη. 

Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Ciampino είκοσι λεπτά πριν από την προγραμματισμένη μας άφιξη την Κυριακή το απόγευμα. Σε 40 λεπτά ήμασταν στο ξενοδοχείο, αφήσαμε τα μπαγκάζια και αμέσως ξαμοληθήκαμε στην ιταλική πρωτεύουσα. Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι αν και Κυριακή απόγευμα τα μαγαζιά τους ήταν ανοιχτά, κόσμος και κοσμάκης παρέλαζε μπροστά από τις βιτρίνες, οι οποίες ως επί το πλείστον είχαν πανέμορφα κομμάτια με τριψήφιες ή τετραψήφιες τιμές. Εννοείται ότι επιδόθηκα σε window shopping που αποδείχτηκε πολύ οικονομικό.

Αλήθεια, εσάς τί σας έρχεται στο νου όταν ακούτε τη λέξη 'Ιταλία'; Όποιος δε σκέφτεται εσπρεσάκια, πίτσες, μακαρόνια και τιραμισού καλύτερα να κλείσει αυτό εδώ το μπλογκ :-) Γιατί εγώ, από τη στιγμή που πάτησα σε ιταλικό έδαφος δεν έβλεπα τη στιγμή να γευτώ την ιταλική καρμπονάρα και όλες τις άλλες θεσπέσιες ιταλικές λιχουδιές. Χάρη στην Άντζελα και στην Κατερίνα πήγα με τις σημειώσεις παραμάσχαλα, αρχίζοντας από το Piccolo Arancio. Το 'μικρό πορτοκάλι' βρίσκεται σε ένα μικρό, γραφικό δρομάκι πολύ κοντά στη Fontana di Trevi. Η Mara και ο Carlo μαγειρεύουν σε αυτή τη μικρή, σχεδόν οικογενειακή τρατορία αποκλειστικά ιταλικές νοστιμιές. Εμείς αρχίσαμε με την τηγανιτή αγγινάρα, τις κροκέτες με κολοκυθάκια και μοτσαρέλα και περάσαμε στην Καρμπονάρα, στις ταλιατέλες με μανιτάρια και στα λαζάνια με αγγινάρα. Γενικά η αγγινάρα παίζει πολύ στην Ιταλία. Θα τη βρείτε πάνω σε πίτσες, ως συνοδευτικό κυρίως πιάτων, ως ορεκτικό αλλά και ως "κράχτη" στην είσοδο εστιατορίων.

Υπήρχε περίπτωση να μη φάμε γλυκάκι την πρώτη βραδιά; Η Mara φτιάχνει μόνη της το Τιραμισού και το στήνει επί τόπου στο πιάτο, για να είναι αφράτο και όχι νερουλιασμένο. Ίσως να ήθελα λίγο πιο έντονη τη γεύση του καφέ, αλλά και πάλι δε με χάλασε. Piccolo Arancio, Vicolo Scanderberg, 112. Tel. 0606786139 (κλειστό Δευτέρα).

 

 

 

 

Μετά από μία κουραστική μέρα, έχοντα αλωνίσει σχεδόν όλη την πόλη κοντοσταθήκαμε για καφεδάκι στο πόδι και μίνι γλυκάκι, πίσω από το Κολοσσαίο, σε ένα νεανικό, ευχάριστο χώρο, στο. Ευρώ και εσπρεσσάκι, ντεκαφεϊνάτο για μένα.Cristalli di Zucchero, Via di Val Tellina, 114 & Via di San Teodoro, 88. www.cristallidizucchero.it

Η πολύωρη επίσκεψή μας στο Βατικανό έκλεισε με μεσημεριανό φαγητό στο Gran Caffe Esperia. Βρίσκεται στο τέρμα της γέφυρας Cavour. Εκεί, εκτός από τα υπέροχα πανίνι, είχε σελφ σέρβις για φαγητό. Τεράστια ποικιλία λαχανικών, πρώτων πιάτων, πιο περιορισμένη στα κυρίως. Θεϊκά ήταν τα καραμελωμένα μικοσκοπικά κρεμμυδάκια, τα βραστά σπαράγγκια, οι μαγειρευτές αγγινάρες αλλά και τα απλά λαζάνια με ντομάτα και μοτσαρέλα. Πολύ πολύ νόστιμο και το κομματάκι τιραμισού, σε πιο 'τουρτοειδή' βερσιόν από την κλασική εκδοχή. Εξαιρετικός και ο λογαριασμός που όταν ήρθε τρίβαμε τα μάτια μας νομίζοντας ότι κάποιο λάθος έγινε...Gran Caffe Esperia, Lungotevere dei Mellini n. 1. Tel. 06632110016. www.antoniniroma.it

 Ένα από τα πράγματα που μου άρεσαν στην ιταλική γαστρονομική κουλτούρα είναι η έναρξη κάθε γεύματος όχι μόνο με ψωμί αλλά και με τα παραδοσιακά τους μακρόστενα κριτσίνια, με απλή γεύση ή γεύση δεντρολίβανο. Ανοίγουν την όρεξη με τον καλύτερο τρόπο!

Στο εστιατόριο Emiliane Colline μας έστειλε η αδερφή μου. Για να φας εκεί πρέπει να έχεις κάνει κράτηση είτε για τις 7.30 είτε για τις 9.30. Εκεί δοκίμασα το πιο ωραίο καρπάτσιο, σε μερίδα-όχι σε ορεκτικό. Για όσους δεν κατέχουν από καρπάτσιο, πρόκειται για πολύ λεπτές φέτες μοσχαρίσιου φιλέτου, ωμού, που είναι μαριναρισμένες σε λάδι και λεμόνι. Το πιάτο συνοδευόταν από baby ρόκα και κομμάτια παρμεζάνας, εξαιρετικός συνδυασμός. Το κρέας ήταν υπέροχα τρυφερό, έλιωνε στο στόμα. Επειδή, προφανώς, το πιάτο ετοιμαζόταν εκείνη τη στιγμή, μού έφεραν για όση ώρα θα περίμενα & προκειμένου να τρώω κάτι μαζί με τους υπόλοιπους αυτήν εδώ την τρυφερή μοτσαρέλα από μπουφάλα. Αν αναρωτιέστε για τα πιάτα των άλλων ήταν επίσης νόστιμα, ξεχωρίζοντας τα ραβιόλια γεμιστά με ρικότα και σπανάκι και αρωματισμένα με φασκόμηλο. Η μινεστρόνε ήταν αξιοπρεπέστατη και πλούσια, το ίδιο και η μπολονεζ, μακαρονάδα με κιμά ελληνιστί.

Emiliane Colline, Via Avignonesi, 22. Tel. 064817538

Ωραίο καφεδάκι ήπιαμε και στο πασίγνωστο Cafe Greco, που ήταν δίπλα από το ξενοδοχείο μας. Τα γλυκά του φαινόντουσαν σλούρπ, αλλά ελλείψει χρόνου τα παρακάμψαμε. Επίσης παρακάμψαμε και τα παγωτά για τα οποία φημίζονται οι γείτονές μας, αν και νομίζω ότι μετα τα παγωτά GROM που δοκίμασα στο Μιλάνο, δε θέλω να ασχοληθώ με νέες gelatoέρευνες. Για το τέλος αφήνω ένα μικρό σχόλιο για την πίτσα που φάγαμε στο πόδι, στο Fior Fiore, στη Via della Croce. Δε με ενόχλησε το ότι το ζυμαράκι ήταν πολύ λεπτό, όσο το ότι είχε πολύ λάδι. Ίσως και να μην ήταν αντιπροσωπευτικό το μέρος που διαλέξαμε...
Όμως μιας και η Ryanair μας φροντίζει πλέον, όλο και κάποιο από τα προσεχή τριήμερα θα "πεταχτούμε" προς Ιταλία μεριά για να εμπλουτίσουμε το γαστρονομικό μας ρεπερτόριο...Σωστά;